duygularını belli etmeyen insan

duygularını belli etmeyen insan olacağını sanmıyorum sadece çoğu kişi tarafından anlaşılır gibi değildir o kadar.bir insan seni yakın olarak görüyorsa, o kişi sen söylemeden senin hislerini bilir. bir duyguyu dile getirdikten sonra en uzakta olan kişi bile seni çözümleyebilir o yüzden canın ciğerin olan insanla yüzünü bi kez gördükten sonra bidaha karşına çıksa hatırlamayacağın insanı ayıran en önemli ayraç bu sanırsam

galiba ben. sevdiğim birçok insana sevdiğimi söylemekte çekinirim, özlediğimi rahatça dile getiremem. daima bi utangaçlık mevcut. sanki dövücekler amk. hoş sevdiğimizi söylemeyi becerdiğimiz insanlarda çıkıp gitti hayatımdan. belki de bu yüzdendir duygularımı gizlemem.

belli etmemekle kalmam seviyorsam hayattan bezdiririm üvey evlat muamelesi yaparım.

karşımdaki kişinin duygularını analiz etmek için nötr davranır, vardığım izlenime göre belli etme veya etmeme yolunu tercih ederim. çok artısını gördüm. en azından saçma sapan hayal kırıklığı ve gurur zedelenmesi yaşamıyorsun.

platonikliği benimsemiş ve alışmış insandır. her an bir reddedilme veya eldekinden de olma düşüncesi ile kenardan kenardan hayatın şu zorlu günlerinde başrollerini paylaşmak istediği sözde gönül arkadaşını izlemekle meşguldür.

en iyisini yapan insandır. akıllar da tek soru ''biz belli ettikte ne oldu?'' soruya cevap veremeyen insanı bir daha silkseler belli eder mi duygularını?

inandırıcılığını yitirmiş mimiklerin de ortadan kalktığı durum.

belli etmeyen değil de, edemeyen insan bence. edit; canım kendim

etmeyen değilde edemeyen derseniz o benim

fazla belli etmek istemiyorum kendi içimde yaşamak daha mantıklı geliyor.

diğer duyguları bilmem ama sevgisini belli etmeyen insana saygım falan yok benim. insan sevdiğini gözlerinden belli etmeli, sarılmalı, öpmeli.. erich fromm abimize son derece katılarak şuraya bir çift söz bırakıyorum. “önemli olan sözler değil, davranışlardır. sevdiğini söyleyen biri yerine, sevgisini gösteren birine inanın.”

sevdiğim kişi. herkesi ufak detaylardan bütüne doğru birleştirip anlıyorum. ama onu anlayamıyorum, ne düşündüğü, ne hissettiği muamma.

nerde ne zaman ne yapıcağı belli olmayan insanlarla konuşurken inanmasa bile inanmış rolüne giren olmadık anlarda verdiği tepkiyle herkesi susturan ve sevdiği kişiye sevgi gösterse bile karşısındaki kişi sevgi gösterdiğini anlamaz o yüzden araları bozulabilir

nasıl belli etmeyebiliyorsunuz? ben asla gizleyemiyorum. en çok da sevgimi. ve en anlamadığım konu da bu. hadi nefretini gizledin diyelim ya sevgi? nasıl sığıyor ki içinize?

benim bu. çünkü duygularımı belli edersem kaybederim korkusu var. kaybedersem hayatta bir boşluğa düşmüş gibi hissedicem kendimi onu da biliyorum. 2 hafta küs kalmıştık bir kelime konuşmadı benle ordan biliyorum nasıl bir boşluğa düşeceğimi. aslında gamsız olup vericen duyguyu vericen duyguyu ama olmayınca olmuyor. edit: bu entiriden sonra gaza geldim verdim duyguyu verdim duyguyu. olmadı sözlük olmadı. o iş mort oldu. kalbimize gömecez artık. zor ve yaşlı olacak biraz ama yapacak başka bişey yok elden bir şey gelmiyo. dersin ortasında ağlamaya başladım ya. çok seviyodum olum. çok sevdim. nerde hata yaptım ben. hani benim sıpagözümdü o. olmadı.

gizlemeyin

kendimi bildim bileli içimde yaşarım duygularımı. dışa vurduğum kısmı azdır. yani şimdi bazen azıcık (!) odunum da ama konumuz bu değil...

kızılcık şerbeti içiyordur, afiyet olsun

edince cok canim yaniyor. birakiyorlar gidiyorlar edekler kadar üzülüyorum. birakmasinlar diye brn birakiyorum yine üzülüyorum. sevmeyin sevdikce batiyorsunuz.

ben ya. sürekli güldüğüm için insanlar sinirli miyim yoksa gülüyo muyum anlamıyo. gerizekalı mısın olm? sinirli olmasam niye güliyim amk

imrendiğin insandır. mutluluğu da ulu orta yaşıyorum üzüntümü de. en ufak bi kırılmada bile belli ediyorum ulan iğrenç ya lanet lütfen duygusuz oluyum lütfen

belli ettik de ne oldu la yine kimselere yaranamadık

kime neyi belli etceksin?etrafımızdaki kaç kişi gerçekten senin duygularına önem veriyor?seni dinliyor seninle konuşuyor ama arkasını dönüp gidiyor.kaç kişi yanında uzun zamandır?senin kendinden başka, duygularını belli edebileceğin konuşabileceğin kaç kişi var hayatında?duygularınızı kendinizden başka kimseye belli etmeyin.gülün insanlara başınıza üşüşmelerine de izin vermeyin.mutlu sansınlar sizi.gülerken görsünler

bi zamanlar kendini fazla açıp faydasını görememiş insandır.

ben. çoğu zaman yansıtmıyorum içimde yaşıyorum bilmiyorum dışa vuramıyorum küçüklükten gelen bir şey olabilir. ya da mesafeli bir insan olmamdan dolayı olabilir.

duygusan bir kadın olamadım hiçbir zaman. derdini anlatan ya da hislerini paylaşan

belli edince kötü oluyosunuz etmeyin

dile getiremem ama hal ve hareketlerim özellikle de mimiklerimle aşşırı belli ediyorum. asla saklayamıyorum. diyemediklerimi anlamak için yüzüme bakmanız yeterli hatta gözlerimden alt yazı bile geçiyor olabilir. o anki duygum neyse şak diye anlarsınız. tabi geri zekalı değilseniz.

en sevdiğim modeldir. vur-kaç taktikli volatilitesi yüksek ilişki. kancayı bir kez takan diğerine mahkum olmuştur ve bu sonsuz bir döngüde devam eder. kabul etmemiz gereken bir gerçek var; insan ilişkilerinde kuralı sabit ve insani çizgiden çıkmayan, hoşgörülü ilişkiler masallarda kaldı. dağıtabildiğimiz kadar dağıtacağız. kural bu..

Etmem. Karşımdakini izlemem ve analiz etmem gerekli çünkü.

mutluluğu saymazsak eğer diğer duygularını belli etmiyorsa eğer dünyayı kendisine zehir eder kimsede takmaz. mutluluk ise herkesle paylaşılamayacak kadar asil bir duygudur bence.

duygularım darmadağınnn anlayamazzsınnn

içinde yaşar, derdini anlatamaz ne zaman anlatmaya kalksa karşısındakinin derdini dinlerken bulur kendini.

Zamanında belli etmiş ama insanlar onu kırınca artık belli etmemeye başlamış

Belli etmek gerekir. Belli etmediği her duyguda ruhuna çatlaklar açabilir. Daha ileriye bakarsak bu çatlaklar boşluklara dönüşür ve istenmeyen, beklenmedik sıkıntılar çıkarabilir. Kimse senin kırılacağını düşünmeden konuşuyor, bunu sen de yap. Düşünme, o anki durumun neyse (sinir, öfke, üzüntü, mutluluk, huzur) ne hissediyorsan bastıra bastıra söyle.

Asla ben değilim. Kuaföre geldim. Kuaförüm "keyfinin hala bozuk olduğu çok belli" diyor. Bu insanlar beni sadece 2 yıldır biliyorlar. Ama artık tanımışlar. Hiçbir duygumu saklayamam ben. Ki saklamayı da istemem. Robot değiliz. İçimizden geldiği gibi yaşamalıyız. Ve mutsuzken insanlara mutlu rolü yapmak çok saçma. Hem hüznümü hem sevincimi ve diğer duygularımı yüzümden, sesimden anlamak her zaman mümkündür.

imrendiğim insanlar. benim için duygularımı belli etmemek çok zor ve duygularını kontrol edebilen, belli etmeyen insanların gerçekten güçlü, bazen alt edilemez olduklarını düşünürüm

Bütün arkadaşlarıma insanlara açılma konusunda tavsiye verip bir türlü hoşlandığım insana açılamam şovu..

Et kardeşim et yoksa diğer insanların seni anlayacağı yok